Uzyskaj wszystkie znaczenia emotikonów 😃 Bużki, zdjęcia i kody 😃 Bużki. emotki (emotikony) 😃 Bużki do skopiowania . Kocie oczy – co może im dolegać? O chorobach kocich oczu rozmawiamy z lek. wet. Oliwią Łobaczewską, specjalistką w dziedzinie okulistyki. Jak widzą koty? Ich narząd wzroku jest słabiej rozwinięty niż węchu czy słuchu (choć widzą lepiej niż psy). Ponieważ koty polują głównie nocą, ważniejsze jest dla nich dobre widzenie w półmroku niż rozróżnianie barw. Dlatego w porównaniu do nas widzą o wiele więcej odcieni szarości, ale mniej kolorów. Czy koty mogą cierpieć na wady wzroku? Oczywiście – i to zarówno wrodzone, jak i nabyte. U niektórych ras występują one częściej niż u pozostałych – np. u kotów syjamskich wadą wrodzoną może być zez (u syjamów albinosów jest to wada genetyczna). Nie musi on jednak zaburzać im prawidłowości widzenia. Podobnie jest z oczopląsem, który przeważnie pojawia się w u kotów tej rasy. Jest to wada widoczna dla właściciela, ale zazwyczaj kotu nie przeszkadza, chyba że powstanie jako wynik braku koordynacji pracy pomiędzy siatkówką a mózgiem – wówczas może się wiązać nawet ze ślepotą. Podobne skutki może mieć małoocze, czyli zmniejszenie gałki ocznej. Postępujące zwyrodnienie siatkówki jest wadą dziedziczną kotów perskich i abisyńskich. Co ciekawe, o ile w przypadku kotów abisyńskich może wiązać się z utratą wzroku w stosunkowo krótkim czasie, o tyle u persów rzadko kończy się to tak są najczęstsze dolegliwości okulistyczne kotów? Zapalenia spojówek – spowodowane infekcją wirusową bądź też bakteryjną – głównie kocim herpeswirusem, kocim kaliciwirusem, chlamydią, mikoplazmą. Chorują najczęściej koty młode, bezdomne, o ogólnie słabej odporności, ale czasami również te hodowlane. Z kocim herpeswirusem jest jak z wirusem opryszczki u ludzi: raz złapany pozostaje w organizmie i uaktywnia się w stanach obniżonej odporności. Przypuszcza się, że aż 80 proc. kotów jest nosicielami herpeswirusa; szczególnie dużo ich jest w większych miastach. Wirus ten najczęściej atakuje spojówki wywołując wspomniane herpeswirusowe zapalenie spojówek, objawiające się wyciekiem z oczu, często w brunatnym kolorze. Taki zwierzak wymaga codziennej pielęgnacji okolic oczu. Kot o jasnym umaszczeniu może mieć trwałe przebarwienie w miejscach wypływu wydzieliny. Dopóki infekcja dotyczy tylko spojówek, problem jest stosunkowo niewielki. Gorzej, gdy wniknie w rogówkę przyczyniając się do jej wrzodziejącego zapalenia, a w skrajnych przypadkach do perforacji (zdarza się to najczęściej u bezdomnych kociąt). Bywa również, że tworzą się zrosty powieki ze spojówką gałkową, które w pewnym stopniu zaburzają widzenie. Zmiany chorobowe mogą się rozwijać w sposób mało zauważalny dla właściciela, dlatego też koty, które w dzieciństwie przebyły koci katar (wywoływany przez herpeswirusa), powinny co pewien czas być badane przez okulistę. Bo choć nie ma możliwości pozbycia się wirusa, to można walczyć z jego konsekwencjami i chronić kota przed poważnymi problemami zdrowotnymi. Na ile skuteczne są szczepienia przeciw kociemu katarowi? Zalecam je, ale trzeba pamiętać, że nie chronią one w 100 procentach. Wirusy mają duże zdolności mutowania. Szczepienie zabezpiecza przed powikłaniami i powoduje łagodniejszy przebieg choroby, nie daje jednak gwarancji, że kot w ogóle nie zachoruje. Jak dbać o kota, by wirus go nie zaatakował? Starać się unikać sytuacji, które mogłyby spowodować silny stres (obniża odporność). Zalecam również podawanie preparatów poprawiających ogólną odporność – oczywiście po wcześniejszej konsultacji z lekarzem jakimi innymi problemami trafiają do pani gabinetu koty? Często są to uszkodzenia mechaniczne oczu. Narażone są na nie zwłaszcza nieostrożne, młode czworonogi. Kłopoty z oczami mogą powstawać również w wyniku chorób ogólnoustrojowych, np. wirusowego zapalenia otrzewnej. Czasem zdarza się zaćma, najczęściej jednooczna. Wówczas soczewka w chorym oku staje się twardsza i cięższa, nie zawsze pozostaje we właściwym położeniu. Soczewka może ulegać nadwichnięciu czy zwichnięciu np. do komory tylnej oka. Stan ten może powodować przejściowy wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego, ale raczej nie daje powikłań. Natomiast jeśli soczewka wypadnie do komory przedniej, między tęczówką a rogówką, trzeba interweniować chirurgicznie. Jaskra w postaci wrodzonej jest u kotów zjawiskiem dość rzadkim. Zdarzają się nowotwory? Niestety, tak. Często są to czerniaki wywodzące się z błony naczyniowej. Im szybciej taki nowotwór zostanie usunięty, tym lepsze rokowanie. Przed operacją należy pacjenta wysłać na badanie USG, które potwierdzi diagnozę oraz badanie rentgenowskie. Jeśli bowiem zmiany dochodzą już do kości czaszki lub pojawiły się przerzuty w płucach, rokowania są na tyle złe, że lepiej odstąpić od operacji. Takiego kota leczymy wówczas paliatywnie – uśmierzając ból i działając objawowo. Jeśli jednak przerzutów nie ma, operacja usunięcia guza z gałki ocznej może przedłużyć zwierzakowi życie. Bywają też guzy w gałce ocznej będące wynikiem przerzutów, np. przy białaczce. Jak starość wpływa na kocie oczy? Starsze koty często chorują na nadciśnienie. Szczególnie podatne są koty europejskie, zwłaszcza czarne. Nadciśnienie może się rozwinąć np. z powodu częstej choroby serca – kardiomiopatii przerostowej, albo przewlekłej niewydolności nerek. Często pierwsze objawy tych chorób widoczne są w oczach w postaci drobnych wybroczyn krwi na dnie oka. Kiedy te wylewy pojawiają się w przedniej komorze oka, właściciel jest w stanie je zauważyć. Niestety jest to już dość zaawansowany stan choroby, której następnym etapem może być odklejanie się siatkówki (nie ma możliwości jej przyklejenia u kotów). W starszym wieku może pojawiać się również zaćma – występuje jednak ona znacznie rzadziej u kotów aniżeli u psów. Jak radzą sobie koty niewidome? Dobrze, chociaż początkowy okres po utracie wzroku może być dla nich trudny. Niektóre koty bywają wówczas osowiałe, na szczęście dość szybko adaptują się do nowej sytuacji. Potrafią wręcz wyliczyć sobie odległości pomiędzy sprzętami w mieszkaniu, więc właściciele powinni unikać przemeblowań. Miałem w swojej praktyce pacjenta, który był niewidomy od urodzenia, ale właściciele dowiedzieli się o tym dopiero po przeprowadzce. W poprzednim mieszkaniu skakał po szafach, a w nowym potykał się o sprzęty. Stwierdziłam ponad wszelką wątpliwość, że ten kot nigdy nie widział…Podziel się tym artykułem: to portal tworzony przez specjalistów, ekspertów ale przede wszystkim przez miłośników zwierząt.
» Śro gru 25, 2013 22:37 Re: Dziwne zachowanie kota Nawiązując do porównania z dziećmi i domami dziecka: ja też nie rozmnażam się już więcej dlatego, że chciałabym dać dom dziecku, które już jest na świecie, nie ma prawdziwej rodziny, a bardzo jej potrzebuje.

Jesteś tutajHome > Blog > 7 dziwacznych chorób oczu Czarne oczy, oczy kocie, oczy owłosione, oczy, które płaczą krwią – brzmi to jak zapowiedź taniej sensacji, ale takie dziwne choroby oczu naprawdę istnieją. Czerwiec 22, 2016 1. Owłosiona gałka oczna Włosy na ciele mogą wyrastać w naprawdę niespodziewanych miejscach. A czy wiecie, że włosy mogą wyrosnąć także bezpośrednio na gałce ocznej? 19 letniemu Irańczykowi wyrosła na prawym oku torbiel rąbka rogówki, na której rosły włosy. Guz powstał z komórek skóry, które się przemieściły w niewłaściwe miejsce, gdy był jeszcze w łonie matki. 2. Czerwone oczy Na pewno widzieliście królika z czerwonymi oczami. A czy spotkaliście człowieka z czerwonymi oczami? Obydwa przypadki są spowodowane albinizmem, chorobą, której przyczyną jest niewystarczająca produkcja melaniny - pigmentu, który barwi włosy, skórę i oczy. Czerwony kolor oczu pochodzi od naczyń krwionośnych prześwitujących przez tęczówkę. 3. Dwoje oczu o różnych kolorach Kiedy widzi się osobę, która ma tęczówki o różnych kolorach, przypuszcza się, że zgubiła ona kolorową soczewkę kontaktową. Tymczasem cierpi ona na zaburzenie zwane heterochromią, które dotyka ok. 1 % populacji. Niektóre osoby z łagodniejszą formą tej choroby mogą mieć różne kolory w tym samym oku albo pierścień wokół źrenicy w innym kolorze. 4. Dwie źrenice w jednym oku Posiadanie dwóch niezależnie pracujących źrenic w jednym oku, z których każda ma swój zestaw mięśni i może pracować niezależnie od drugiej, jest niezwykle rzadkie, ale nie niemożliwe. Taki przypadek policorii (wieloźreniczności) należy do najrzadszych chorób na świecie. Często jest tak naprawdę pseudopolicorią, schorzeniem w którym występują dwie lub więcej źrenic w tęczówce, ale te “dodatkowe” źrenice są po prostu dziurami w tęczówce. 5. Czarne oczy Istnieje choroba oczu zwana aniridią (beztęczówkowość). Sprawia ona, że oczy wyglądają jakby nie miały tęczówki. Tak naprawdę osoba cierpiąca na tę chorobę ma mały pierścień tkanki tęczówki wokół źrenicy, ale przy ogromnej źrenicy jest on niewidoczny dla osoby postronnej, a oczy wyglądają na kompletnie czarne. Choroba spowodowana jest nieprawidłową mutacją chromosomów. 6. Kocie oczy Inną rzadką chorobą genetyczną jest zespół kociego oka. Polega on na braku tkanki, który powoduje zwężenie źrenicy i zmianę kształtu tęczówki, nadając jej koci wygląd. To schorzenie genetyczne spowodowane nieprawidłowościami w chromosomie 22 ma szeroki zakres objawów także w innych narządach: sercu, nerkach i układzie kostnym. 7. Krwawe łzy Naukowo zwane haemolakria - krwawe łzy to niezwykle rzadkie schorzenie, którego występowanie zanotowane zostało po raz pierwszy w XVI wieku przez włoskiego lekarza Antonio Brassavola i traktowano je jako symbol religijny równy stygmatom. Tak naprawdę krwawe łzy mogą być spowodowane wieloma przyczynami takimi jak: nowotwory, zapalenie spojówek, niedrożność kanalików łzowych czy zmiany hormonalne. Natomiast według wyników badań z 1991 r., 18 procent kobiet w wieku rozrodczym ma krew w swoich łzach, natomiast tylko 7-8 procent kobiet ciężarnych, kobiet po menopauzie i mężczyzn. Rzadkie przypadki występowania krwawych łez, dla których medycyna nie zna uzasadnienia, spotykane są raz na kilka lat.

Odpowiedzi. Z tego co wiem jeżeli kotu wysuwa się trzecia powieka, to może oznaczać jakąś chorobę/problemy z rogówką. Zawsze możesz wezwać kogoś ze schroniska, aby odłowił kota. Jak sie boisz go wziąść, czy coś to wezwij kogoś ze schroniska bo kotek moze być chory na oczy. to jest 3 powieka, i powinna być wycięta Koty to fascynujące zwierzęta, których zachowanie czasami może nas zaskakiwać. Nasz kot wydaje dziwne dźwięki? A my nie potrafimy ich zrozumieć? Nie ma powodów do zmartwień, kociego języka można się nauczyć. Wbrew pozorom nie jest on skomplikowany. Powiedzmy sobie zatem, co oznaczają dźwiękowe sygnały dawane przez kota? 1. Dźwięki kota – bardziej różnorodne niż się wydaje 2. Miauczenie, mruczenie i inne „zwykłe” kocie dźwięki 3. Kot wydaje dziwne dźwięki 4. Dźwięki kota – szczekanie 5. Dźwięki kota – ćwierkanie 6. Dźwięki kota – gruchanie 7. Dźwięki kota – śpiewanie 8. Dźwięki kota – skrzypienie 9. Dźwięki kota – piszczenie 10. Dźwięki kota – Jęczenie 11. Gadanie z kotem Dźwięki kota – bardziej różnorodne niż się wydaje \Wszyscy wiedzą, że koty mruczą i miauczą. Uczymy się o tym, już we wczesnym dzieciństwie. Dźwiękowe sygnały dawane przez kota są jednak o wiele bardziej różnorodne i złożone. Kot warczy, kot charczy, prycha, syczy, parska, wyje. Nawet zwykłe miauczenie przybiera różne formy, zależnie od emocji, które zwierzę w danej chwili odczuwa. Nie sądźmy jednak, że dźwięki kota są wyłącznie odzwierciedleniem nastrojów naszych pupili. Spełniają jeszcze jedną ważną funkcję: służą porozumiewaniu się. Jeśli więc zna się ich znaczenie, gadanie z kotem będzie o wiele łatwiejsze. Miauczenie, mruczenie i inne „zwykłe” kocie dźwięki Można spotkać się ze stwierdzeniem, iż koty miauczą tylko do ludzi. Nie jest to zgodne z prawdą, gdyż nasze zwierzaki wydają ten dźwięk również w interakcjach z innym kotami. W relacjach z ludźmi jednak miauczą w pewien specyficzny sposób. Kocie dźwięki mają wówczas nieco płaczliwy i proszący ton. Płaczący kot to nic dziwnego, ponieważ w ten sposób zwierzęta chcą przyciągnąć naszą uwagę i coś od nas uzyskać. Poza miauczeniem, najbardziej znanym dźwiękiem kota jest mruczenie. Wbrew stereotypom jednak futrzaki mruczą nie tylko, gdy są szczęśliwe. Uważa się, że dźwięk ten oznacza po prostu potrzebę bliskiego kontaktu. Kocia mowa składa się się ponadto z warczenia, buczenia i wrzasków, które towarzyszą agresywnym zachowaniom. Zwierzęta także syczą i prychają. Prychanie kota to próba odstraszenia silniejszego wroga. Kot wydaje dziwne dźwięki Mówiąc szczerze, określenia, „normalne kocie dźwięki” i „dziwne dźwięki kota” są czysto umowne. Dla naszych pupili wszystkie one są całkowicie zwyczajne. Jednak dla ludzkiego ucha, niektóre z nich mogą rzeczywiście brzmieć niezwykle. Zwłaszcza jeśli nie mamy jeszcze zbyt dużego doświadczenia z kotami. Jakie są to odgłosy kota, co oznaczają? Myślę, że z całej ich gamy, można wybrać kilka szczególnych. Takich, które mogą nas zaskakiwać. Poznajmy je zatem. Dźwięki kota – szczekanie Szczekanie to chyba najdziwniejszy z dźwięków kota, jaki zdarza się usłyszeć opiekunom i chyba najmniej zrozumiały. Niektórzy nazywają go szczękaniem albo kłapaniem, a futrzaki wydają go najczęściej, gdy siedząc na parapecie, przez szybę wpatrują się w uwijające się za oknem ptaki. Szczekanie powstaje, gdy nasz mruczący przyjaciel rytmicznie i szybko porusza szczękami. I rzeczywiście przypomina trochę szczekanie psów, ale może się również kojarzyć ze szczękaniem zębami. Ten zaskakujący koci dźwięk jest interpretowany jako wyraz ekscytacji, wywołanej widokiem potencjalnej zdobyczy – nasi podopieczni chętnie polują na ptaki. Jednocześnie można go uznać za przejaw frustracji, gdyż potencjalna ofiara jest poza zasięgiem futrzaka. Behawioryści uznają to szczekanie za tzw. ruch intencjonalny. Takim mianem określamy zachowania zwierząt, które uzewnętrzniają ich intencje. W omawianym przypadku chodzi o chęć schwytania i zabicia ptaka. Koty zabijają swoje ofiary szybkim i silnym ugryzieniem w kark, które przerywa rdzeń kręgowy na odcinku szyjnym. Widząc potencjalną zdobycz, ale nie mogąc jej dosięgnąć, kot wykonuje ruch zabijania, zupełnie jakby wyobrażał sobie, że to robi. Szczekanie u naszych pupili pojawia się jednak w innych sytuacjach. Chociażby wtedy, gdy zwierzak widzi, gdy nakładamy sobie na talerz jedzenie i chciałby, byśmy się z nim podzielili. Czasami ten koci dźwięk możemy usłyszeć, gdy nasz podopieczny jest rozzłoszczony. Dźwięki kota – ćwierkanie Ćwierkanie pojawia się w podobnych sytuacjach, jak szczekanie, czyli wtedy, gdy zwierzak obserwuje niedostępną zdobycz. Nasi mruczący pupile ćwierkają także wtedy, gdy w zasięgu ich wzroku pojawia się coś intrygującego. Mogą to być przedmioty lub odgłosy, które w jakiś sposób kojarzą się zwierzęciu ze zdobyczą lub zjedzeniem albo są jedzeniem. Ten dźwięk kota ma więc podobne znaczenie, co szczekanie. Kocie ćwierkanie przypomina trochę śpiew ptaków lub piski gryzoni – stąd wzięła się jego nazwa. Spotkałem się ze stwierdzeniem, jakoby ten koci odgłos był naśladowaniem dźwięków wydawanych przez gryzonie i ptaki. Oczywiście nie ma tu mowy o świadomym naśladownictwie. Dźwięki kota – gruchanie Drugi na liście najbardziej dziwnych dźwięków kota nazywany bywa trylowaniem – od angielskiego słowa „trilling”. Wolę jednak bardziej swojsko brzmiącą nazwę „gruchanie”. Tym bardziej, że ten element kociego języka naprawdę przypomina gruchanie gołębi. Gruchając, koty bardzo często ocierają się o różne przedmioty, o meble, o ludzi lub o inne zwierzęta. Koty gruchają zarówno do ludzi, jak i do innych, zaprzyjaźnionych z nimi zwierząt. Kotki bardzo często używają tego dźwięku w kontaktach ze swoimi dziećmi. Trylowanie, to jeden z sygnałów dawanych przez kota, który wyraża pozytywne emocje. Możemy go uznać za jeden z elementów kocich rytuałów powitalnych, ponieważ futrzaki używają go często podczas powitania. Oznacza wówczas zarówno radość z powrotu opiekuna lub ze spotkania z zaprzyjaźnionym zwierzakiem, jak i przyjazne zamiary wobec nich. Bardzo często koty gruchają po prostu dlatego, że dobrze się czują. Albo że są zadowolone z towarzystwa człowieka lub innego zwierzęcia. W niektórych sytuacjach gruchanie możemy interpretować jako chęć zwrócenia na siebie uwagi lub prośbę o kontakt, np. głaskanie. W ten sposób wiele kotów stara się nakłonić opiekuna, by za nimi poszedł, gdy chcą mu coś pokazać – jak chociażby pustą miskę. Dźwięki kota – śpiewanie Kolejny dziwny koci dźwięk. Słyszymy go głównie w wykonaniu niewysterylizowanych kotek. Niedoświadczony kociarz może być bardzo zaskoczony, gdy zetknie się z nim po raz pierwszy. Może nawet zaniepokoić się o zdrowie swoje podopiecznej, gdyż śpiewając samica dziwnie się również zachowuje. Koci śpiew to emocjonalne, żałosne nawoływanie, w którym pojawiają się elementy miauczenia, gruchania i wycia. Ten koci dźwięk jest długi i wznoszący. Kończy się często głośnym, gardłowym wyciem, który sprawia wrażenie, jakby wydobywał się z kocich wnętrzności – wydając je, zwierzak wciąga gwałtownie brzuch. Śpiewają kotki w rui. W ten sposób oznajmiają całemu światu, że są gotowe wydać na świat kocięta oraz wabią potencjalnych ojców swoich nienarodzonych jeszcze dzieci. Kocury, które wyczują samice w rui również mogą śpiewać. W ich wykonaniu brzmi to nieco bardziej zaczepnie, jakby bardziej agresywnie. W ten sposób starają się zwrócić na siebie uwagę kotki. Mówiąc szczerze, nie wiadomo dlaczego ten dźwięk kotów, ktoś kiedyś nazwał śpiewem. Nie jest bowiem specjalnie przyjemny do ludzkiego ucha. Bywa wręcz nie do zniesienia. Dźwięki kota – skrzypienie Skrzypienie to również trochę zadziwiający odgłos kota. Jest zmodyfikowaną wersją klasycznego kociego miauczenia. Brzmi jednak bardziej szorstko. Możemy odnieść wrażenie, że nasz pupil ma chrypkę lub zrobiło mi się sucho w gardle. Wydawany dźwięk może być krótki, urywany, lub długi. Tego dźwięku koty używają w kontaktach z ludźmi. Skrzypienie najczęściej oznacza, że nasz czworonożny podopieczny coś od nas chce lub pragnie zwróć naszą uwagę. Ten dźwięk kota jest zatem rodzajem proszenia. Dźwięki kota – piszczenie Inny koci dźwięk, piszczenie można uznać za jaśniejszą, wyższą formę zwykłego miauczenia. Używają go kocięta, gdy z różnych powodów, potrzebują pomocy swojej matki. Na przykład wtedy, gdy są głodne albo gdy czują się zagubione. Gdy kotka usłyszą to płaczliwe wołanie swojego potomstwa, natychmiast do niego biegnie. Typowo domowe koty, nawet te dorosłe, do pewnego stopnia traktują swoich ludzkich opiekunów, jak własną matkę. Dlatego nierzadko zachowują się wobec nich jak małe kocięta. Nic zatem dziwnego, że dorosłe futrzaki czasami piszczą do ludzi. Ma to miejsce wtedy, gdy go potrzebują, gdy czują się samotne lub czegoś się boją. Dźwięki kota – Jęczenie Jęczenie jest płaczliwą i smutną wersją zwyczajnego miauczenia. To także jakby bardziej emocjonalna wersja piszczenia. Brzmi jakby ciemniej, głębiej. Kocie odgłosy, jak jęczenie czy piszczenie, możemy usłyszeć, gdy nasz mruczący pupil czuje się zagubiony, jest nieszczęśliwy i przygnębiony. Zwierzęta mogą jęczeć również wtedy, gdy coś im dolega – coś je boli lub są chore. Płaczący kot silnie wpływa na emocje swoich opiekunów. Być może dlatego, że tego typu sygnały dawane przez kota silnie kojarzą się nam z płaczem ludzkich dzieci. Gadanie z kotem Gadanie z kotem nie tylko jest bardzo przyjemne dla ich opiekunów. Pomaga również zacieśniać więzi między zwierzęciem i człowiekiem. Zrozumienie kociego języka nie jest trudne. Przede wszystkim powinniśmy uważnie obserwować i słuchać pupila, gdy z nami „rozmawia”. Dzięki temu dowiemy się, co oznaczają wydawane przez niego odgłosy. A wtedy żadne kocie dźwięki nie będą dla nas dziwne!

W większości przypadków ropienie oczu u kotów można wyeliminować, oczywiście uzależnione jest to głównie od tego, co takie wycieki powoduje. Warto dbać o oczy u kota i sprawdzać regularnie ich stan, w czym pomogą Ci preparaty lecznicze i suplementy ze sklepu Apetete. Zajrzyj na stronę i dobierz produkty dla swojego mruczka.

Czy jesteś przekonany o tym, że dobrze znasz swojego kota? Wszystkie jego potrzeby, komunikaty, jakie Ci wysyła, jego emocje czy chociażby koci bon-ton? Nawet, jeśli jesteś przekonany, że kocie życie nie ma przed Tobą żadnych tajemnic, zerknij na to - będziesz w szoku! Czy wiesz, po czym poznać, że Twój kot się uśmiecha? Czy kiedykolwiek zwróciłeś uwagę, że Twój kot zamyka oczy, kiedy mruczy, kiedy jest mu przyjemnie, podczas gdy jest przez Ciebie głaskany, spoczywając wygodnie na Twych kolanach? Koty zamykają oczy, kiedy czują się bezpieczne, kiedy ufają. Jeśli i Ty masz silną więź ze swoim kotem, spróbuj na dłuższą chwilę zamknąć spokojnie oczy, kiedy Ci się przygląda. Z dużym prawdopodobieństwem, kiedy je otworzysz, zobaczysz, że Twój kot też zamknął powieki. Aby wzmocnić więzi, odwzajemniaj uśmiech swojego kota :3 Kiedy kot Cię gryzie, nie chce Ci zrobić krzywdy, tylko... ...dać grzecznie do zrozumienia, żebyś nie przekraczał cielesnych granic. Dokładnie. Kot najczęściej nie gryzie Cię mocno – zwracaj na to uwagę. Kiedy zrobi to boleśnie, oznacza, że miał ku temu powody. Najczęściej jednak nie chce Cię skrzywdzić. Podobnie zachowuje się w przypadku innych kotów. Jeśli masz więcej, niż jednego mruczka, z całą pewnością znane są Ci sytuacje, kiedy czworonogi warczą na siebie, albo wręcz gryzą, a kiedy jeden z nich lekko złapał zębami drugiego, by dać do zrozumienia, że dane zachowanie nie należy do pożądanych, a ten z kolei zaprzestaje czynności bądź nieznacznie się na chwile odsuwa. Podobnie postępuje kocica wobec swoich małych – nie oznacza to, że chce je skrzywdzić! W ten sposób pokazuje im swoje emocje i je wychowuje. Kiedy kot zaczepia pazurami o powierzchnię, której dotykają jego łapy, odczuwa podniecenie Zdarza się, że kot drapie pazurami najbliższą powierzchnię, jakby właśnie "odpłynął". Nic dziwnego. Kot czuje wtedy swoistego rodzaju napięcie, podniecenie wynikające z aktualnie doświadczanej przyjemności. Nie okazuje tego celowo. Najczęściej nasi milusińscy zachowują się w ten sposób, kiedy do świadczają przyjemności. Koty tak samo, jak my, mają strefy erogenne. U kotów są to: dolna część grzbietu, uszy, u kotek – brzuch, zaś u kocurów – szyja. Kiedy kot Cię liże, oczekuje pomocy przy kąpieli! Czy spodziewałbyś się, że kiedy podczas głaskania kot liże Twoją dłoń, wcale nie oznacza, że mu smakuje to, czego dotykałeś, ale że zaprasza Cię do wspólnej kąpieli? Kot chce konkretnie dać do zrozumienia, że potrzebuje Twojej pomocy, żeby się umyć, Twoją higieną osobistą się nie przejmuje. Kot nawilża Twoją dłoń, żebyś umył go w miejscach, w których nie jest sam w stanie się polizać – np. na czubku głowy, między łopatkami, grzbiet, szyję oraz... tył. Kiedy po polizaniu przez kota zaczniesz go głaskać w tych miejsach, uzna, że rozumiesz komunikat i przy ponownym podsunięciu dłoni, znowu ją poliże. Prawdopodobnie w międzyczasie będzie sam się mył w sferach, do których ma dostęp. Kąpiel jest najbardziej znanym z kocich rytuałów, jest to bardzo ważny moment, w którym trzeba wykazać się taktem. Pamiętaj, że kot nie zaprosi Cię do kąpieli, jeśli nie łączą go z Tobą bliższe więzi, a co za tym idzie – jeśli nie darzy Cię zaufaniem. A na koniec... Cat savoir-vievre, czyli co wypada a co nie w kocim towarzystwie? Koty są bardzo czystymi i wyrafinowanymi istotami. Gracja, duma i higiena osobista są dla nich bardzo ważne. Dlatego przygotowaliśmy dla Was krótki poradnik Cat savoir-vievre, czyli dobre maniery, ogłada i koci bon-ton: Kiedy kot ociera się o Twoje nogi, sygnalizuje, że potrzebna jest mu Twoja uwaga – jeśli schylasz się, a on dalej się ociera – potrzebuje pieszczot, jeśli otrzyma Twoją uwagę i zaczyna się oddalać, wcale nie znaczy, że robi sobie z Ciebie jaja. Podążaj za nim, chce Ci pokazać konkretne miejsce, zdarzenie lub zmienić otoczenie. Nie głaskaj samców po brzuchu – bardzo tego nie lubią. Samce potrzebują znacznie mniejszej ilości pieszczot, niż samice, aby czuć się kochane – nie lubią też ich nadmiaru. Podobnie jest u ludzi, nie sądzicie? Nie przeszkadzaj kotu podczas kąpieli – to bardzo ważny "koci rytuał", do którego Twój pupil potrzebuje skupienia. Z dużym prawdopodobieństwem, jeśli w tym momencie zaczniesz go głaskać, ugryzie Cię, by dać do zrozumienia, że to nie jest odpowiedni moment na zakłócanie jego spokoju. Prawdopodobnie, pomimo wielu rzeczy, którymi będziesz starał się zachęcić kota do wspólnego spędzenia teraz czasu, kot będzie mimo wszystko zajęty dokończenie tej czynności – nienaganna higiena wymaga czasu i skupienia. Tak więc zajmij się swoimi sprawami i poczekaj spokojnie, aż Twój kot skończy. Kiedy kot ugniata Cię łapkami, nie przerywaj mu i pozwól się ugniatać – jest to koci sposób na okazanie Ci swoich uczuć. Tak więc i Ty okaż mu swoje. Norweski leśny - pielęgnacja. Poza okresami linienia, o dziwo pielęgnacja kota norweskiego leśnego nie jest skomplikowana, ponieważ jego sierść się nie kołtuni. Za to podczas linienia konieczne jest codzienne szczotkowanie, aby usunąć martwe włosy, których kot gubi wówczas bardzo dużo.
Nadciśnienie u kota Nadciśnienie tętnicze krwi u ludzi zwykle kojarzy się nam z chorobami serca. Jego występowania wiążemy też z nadmiernym stresem, niewłaściwą dietą, stosowaniem używek, otyłością itp. Faktem jest jednak, że i zwierzęta często dotyka ta „przypadłość”. Sprawa dziwna, tym bardziej, że przecież ani koty ani psy nie palą papierosów, nie stosują w nadmiarze używek w postaci kawy czy alkoholu, poziom stresu związany z przeżyciem jest relatywnie niższy, a i otyłość dotyka je stosunkowo rzadziej niż ludzi. Dlaczego więc nadciśnienie dość często diagnozowane jest u kotów, zwłaszcza tych starszych? Jakim chorobom towarzyszy i jak radzić sobie ze byt wysokim ciśnieniem krwi u kotów? Na te pytania odpowiadam w poniższym opracowaniu. Dowiesz się też: Jak zmierzyć ciśnienie u kota. Jakie są najczęstsze przyczyny nadciśnienia tętniczego u kotów. Jak leczy się nadciśnienie u kota. Ciśnienie tętnicze krwiJak zmierzyć ciśnienie u kota?Metody bezpośrednieMetody pośrednie mierzenia ciśnieniaJak wygląda wykonanie pomiaru ciśnienia krwi w gabinecie?Co to jest nadciśnienie u kota?Nadciśnienie tętnicze u kotówNajczęstsze przyczyny nadciśnienia u kotówKonsekwencje kliniczne i objawy nadciśnienia u kotaPostępująca przewlekła choroba nerekPowikłania w układzie neurologiczneWskazania do badania ciśnienia u kotówKiedy zalecam wykonanie pomiaru ciśnienia krwi u kota?Nadciśnienie u kota leczenieKiedy leczyć nadciśnienie u kota?Nadciśnienie u kota lekiNadciśnienie u kota dietaRokowanie Ciśnienie tętnicze krwi Ciśnienie tętnicze krwi to jest nic innego, jak siła, wywierana przez krew na ścianę tętnic, mierzona w czasie skurczu i rozkurczu serca. W momencie skurczu serca, gdy objętość krwi wypychana jest na obwód ciała, ciśnienie krwi jest najwyższe, natomiast w czasie rozkurczu – najniższe. Prawidłowa wartość ciśnienia u zdrowych kotów to 120/80 mmHg. Po co nam ta wiedza? Pomiar ciśnienia krwi w warunkach gabinetowych jest badaniem ważnym, zwłaszcza przy występowaniu innych jednostek chorobowych u kota. Gdy ciśnienie krwi z jakichś przyczyn wzrasta powyżej wartości referencyjnych i utrzymuje się na tym poziomie przez dłuższy czas, oznacza to, że w organizmie zachodzą szkodliwe procesy, z którymi nie do końca potrafi sobie on poradzić. Autoregulacja poziomu ciśnienia krwi jest obwarowana przez szereg mechanizmów, które odpowiedzialne są za utrzymywanie prawidłowych jego wartości. Jeśli więc pojawia się hipertensja, jest ona w większości przypadków oznaką jakiejś dysfunkcji. Jak zmierzyć ciśnienie u kota? Ciśnienie u kotów mierzy się za pomocą metod bezpośrednich i pośrednich. Metody bezpośrednie Tak zwane metody bezpośrednie (wewnątrznaczyniowe) pomiaru ciśnienia stanowią „złoty standard”, jednak ze względu na inwazyjność ich zastosowanie jest dużo rzadsze. Pomiar dokonywany jest za pomocą umieszczonego w tętnicy udowej cewnika tętniczego. Metody pośrednie mierzenia ciśnienia Metody pośrednie są: łatwiejsze do zastosowania, niewymagające sedacji, mniej stresujące dla pacjentów, prostsze technicznie. Polegają one na założeniu na kończynę lub ogon zwierzęcia nadmuchiwanego mankietu, który następnie napełnia się powietrzem do momentu uzyskania ciśnienia przewyższającego ciśnienie skurczowe. Powoduje to zaciśnięcie się tętnicy leżącej bezpośrednio pod rękawem. Następnie wraz ze stopniowym uchodzeniem powietrza z mankietu wykrywane są zmiany w wartościach ciśnienia. W zależności od techniki pomiaru otrzymywane są wartości: skurczowego, rozkurczowego, średniego ciśnienia krwi. Do metod pośredniego pomiaru ciśnienia krwi należą: Osłuchiwanie Technika ta – powszechnie stosowana u ludzi, u zwierząt jest dość trudna do przeprowadzenia… Z racji dostępności innych, łatwiejszych i czulszych sposobów – dość rzadko stosowana. Polega na umieszczeniu stetoskopu nad tętnicą tuż za mankietem i wysłuchiwaniu odgłosów towarzyszących spadkowi ciśnienia. Doppler ultradźwiękowy Metoda ta ocenia przepływ krwi jako zmianę w częstotliwości odbijanych dźwięków, związaną z ruchem przesuwających się krwinek czerwonych. Pomiar ten wykonywany jest zwykle na przedniej kończynie lub ogonie zwierzęcia, jednak można go również przeprowadzać na kończynach tylnych. Z reguły jednak spokojne koty najbardziej tolerują obecność zaciskającego się mankietu na przedniej łapie, a co za tym idzie – badanie jest łatwiejsze i szybsze. Pomimo, iż dzięki zastosowaniu tej techniki otrzymujemy jedynie wartość skurczową ciśnienia krwi, to jednak jest to metoda preferowana u kotów. Brak wartości rozkurczowego ciśnienia krwi w większości przypadków nie ma znaczenia klinicznego, a czułość metody dopplerowskiego przepływu krwi zapewnia dużą wartość diagnostyczną. Na poniższym wideo możesz zobaczyć jak mierzy się ciśnienie skurczowe za pomocą dopplera ultradźwiękowego Oscylometria Urządzenia wykorzystujące tę technikę wykrywają wahania ciśnienia, wynikające z uciśnięcia tętnicy przez mankiet. Do niedawna tradycyjne techniki oscylometryczne pomiaru ciśnienia u kotów były uważane za mniej wiarygodne i charakteryzowały się niską dokładnością, co wymuszało konieczność zwiększenia ilości pomiarów podczas jednego badania oraz uśrednianie otrzymanych wyników. Wprowadzenie najnowszych technik oscylometrii o wysokiej rozdzielczości pozwoliło zminimalizować wiele problemów związanych z tradycyjnymi metodami. Przy zastosowaniu oscylometrii otrzymujemy wartość ciśnienia skurczowego, rozkurczowego oraz wartość średnią. W przypadku tej metody mankiet zakłada się na nasadę ogona, ponieważ jest to miejsce najłatwiejsze do przeprowadzenia pomiaru i w najmniejszym stopniu generujące zafałszowania (chociażby ze względu na ruch zwierzęcia). U niektórych kotów – jeśli są one spokojne i niezbyt ruchliwe, możliwe jest umieszczenie rękawa na przedniej łapce, tuż poniżej łokcia. Metody fotopletyzmograficzne Urządzenie, które mierzy objętość krwi tętniczej poprzez osłabienie promieniowania podczerwonego. Jak wygląda wykonanie pomiaru ciśnienia krwi w gabinecie? Pomiar ciśnienia krwi z gabinecie Niezależnie od zastosowanej metody pomiaru niezbędne jest zapewnienie optymalnych warunków przeprowadzenia badania. Koty są pacjentami trudnymi, a żeby otrzymane wyniki miały wartość diagnostyczną, powinny być powtarzalne. Jest to nie lada wyzwanie w przypadku silnie zestresowanych, wyrywających się i mruczących pacjentów. Dlatego też olbrzymi nacisk kładzie się na zapewnienie najbardziej optymalnego środowiska wykonania pomiaru. Zminimalizowanie czynników zewnętrznych, wpływających na wyniki, takich jak hałas, pośpiech, zbyt duża ilość osób, obecność innych pacjentów (w tym psów!) zasadniczo zwiększa wiarygodność i dokładność otrzymanych wyników. W przypadku badania kocich pacjentów zalecane są następujące procedury: Zapewnienie spokojnego i cichego pomieszczenia (z dala od innych zwierząt), ostrych, nieprzyjemnych zapachów, z jak najmniejszą liczbą personelu towarzyszącego. Kociak może przebywać w swoim własnym transporterze, na swoim kocyku, często zachęcam właścicieli do wcześniejszego użycia feromonów kocich (Feliway). Ważna jest aklimatyzacja. Przed przystąpieniem do badania warto zachęcić kota do zapoznania się z otoczeniem. Pacjent powinien spędzić w gabinecie 10-15 minut zanim rozpocznie się badanie, powinien również mieć szansę zapoznać się z otoczeniem oraz osobami w nim przebywającymi. Jeśli jest zestresowany i boi się wyjść samodzielnie ze swojego legowiska, nie należy wyciągać go z niego na siłę. Jeśli podczas wizyty będą z pacjentem przeprowadzane jeszcze jakieś inne czynności (np. pomiar temperatury ciała, pobranie krwi do badań itp.), zawsze należy rozpocząć od pomiaru ciśnienia. Późniejsze manipulacje na pewno zdenerwują futrzaka, co odbije się na zawyżonych pomiarach ciśnienia krwi. Personel. Bagatelizowana, acz szalenie stresująca dla naszego podopiecznego jest obecność innych osób w gabinecie. Pomiaru powinna dokonywać osoba uczestnicząca w aklimatyzacji, a przy badaniu kojący wpływ na badanego pacjenta ma jego właściciel. Zbytnia ilość obcych dla kota osób jedynie zwiększy u niego stres. Poskromienie asertywnego pacjenta. Dopuszczalne jedynie delikatne przytrzymywanie, bez potęgowania dodatkowego strachu. Jeśli kociak podczas unieruchamiania coraz bardziej się wyrywa i staje się niespojony, należy na chwilę zaprzestać badania i powrócić do niego w momencie, gdy kocie emocje trochę opadną. Dobrym sposobem jest wykonanie badania u kota znajdującego się w transporterze. Ułożenie pacjenta. Idealnie by było, gdyby futrzak przez cały okres badania zachował tę samą pozycję ciała. Powinien on ułożyć się w wygodnej dla siebie pozycji i pozostawać w niej w miarę możliwości zrelaksowany. Nie powinno się wymuszać pozycji bocznej. Poruszanie się kota, kręcenie, trzepanie łapką (tak niektórzy pacjenci próbują zrzucić niewygodny mankiet) wydłuża niepotrzebnie badanie i zafałszowuje jego wyniki. Wybór mankietu i miejsca wykonania pomiaru. Prawidłowa szerokość mankietu wynosi 30-40% obwodu miejsca, na które jest on zakładany (najczęściej kończyna przednia, nasada ogona, czasem kończyna tylna). Pomiar ciśnienia krwi. Przed przystąpieniem do właściwego pomiaru warto kilka razy napompować mankiet, by przyzwyczaić kota do dziwnego uczucia ściskania łapki czy ogona. Następnie należy zarejestrować 5-7 powtarzalnych pomiarów, oddzielonych od siebie 30-sekundowymi przerwami (pierwszy pomiar zwykle jest odrzucany) oraz obliczyć z nich średnią arytmetyczną. Wyniki wraz z uwagami dotyczącymi otoczenia, rozmiaru mankietu i jego umiejscawiania oraz pozycji ciała zwierzęcia zapisuje się w specjalnych formularzach. Jak wspomniałam wcześniej, optymalne ciśnienie u zdrowego kota wynosi 120/80 mmHg. Przy zastosowaniu metody oscylacyjnej wartość ta waha się od 123-125/86-88 mmHg, a w przypadku metody dopplerowskiej maksymalne ciśnienie skurczowe wynosi 118-120 mmHg. Jednakże w związku z silnym stresem u kotów, w rzeczywistości – w warunkach gabinetowych – te wartości mogą być dużo wyższe, dochodząc nawet do 160-170/100 mmHg. Zdarza się, że u bardzo pobudzonych zdrowych kotów ciśnienie osiąga wartość 180/120 mmHg. Co to jest nadciśnienie u kota? Kiedy więc mamy do czynienia z nadciśnieniem u kotów? Gdy ciśnienie skurczowe przekracza 190 mmHg, a rozkurczowe 120 mmHg. U pacjentów z tzw. „szarej strefy”, u których uzyskuje się pomiary rzędu 160-190/100-120 mmHg można dopatrywać się podwyższonego ciśnienia, jeśli występują u nich objawy towarzyszące. W razie wątpliwości należy wykonać kontrolny pomiar ciśnienia po 7-14 dniach od wizyty. Nadciśnienie tętnicze u kotów Nadciśnienie tętnicze wynika ze zwiększonej pojemności minutowej serca i /lub zwiększonego oporu naczyniowego. Co to oznacza? Że objętość krwi wypompowywana przez serce w ciągu jednej minuty i/lub opór stawiany krążącej krwi przez ściany naczyń są większe, niż w warunkach fizjologicznych. Stawia to serce przed koniecznością generowania większej pracy, a także uruchamia pewne mechanizmy kompensacyjne, mające na celu ograniczenie szkodliwych skutków takiego stanu. Wysokie ciśnienie najczęściej stwierdzane jest u kotów w starszym wieku (około 10-15 lat) oraz u pacjentów cierpiących na przewlekłą niewydolność nerek lub nadczynność tarczycy. Z reguły pojawia się wtórnie do pierwotnej choroby. O nadciśnieniu u kotów mówimy więc, gdy pomiary ciśnienia krwi pokazują stałe podniesienie wartości ciśnienia skurczowego powyżej normy fizjologicznej. Zdarza się, że u zupełnie zdrowych kotów ciśnienie osiąga wartości przekraczające wartości fizjologiczne, zwłaszcza u tych starszych pacjentów. Jednak nie wyjaśniono jak dotąd, dlaczego tak się dzieje… Faktem jest, że nadciśnienie tętnicze u kotów może być zarówno przyczyną, jak i skutkiem powstawania wielu stanów chorobowych. Nierozpoznane na czas może znacznie ograniczyć efektywność leczenia choroby podstawowej oraz doprowadzić do nieodwracalnych zmian narządowych. Najczęstsze przyczyny nadciśnienia u kotów Nadciśnienie pierwotne (czyli takie bez uchwytnej przyczyny) u kotów występuje rzadko. U zdecydowanej większości pacjentów towarzyszy ono chorobie podstawowej, która predysponuje do takiego stanu. Najczęściej jest to: Nadczynność tarczycy. Jedna z najczęstszych przyczyn powstawania stanów nadciśnieniowych u kotów (aż około 87% przypadków). W jej przebiegu dochodzi do wzrostu kurczliwości mięśnia sercowego i zwiększenia pojemności wyrzutowej serca, a co za tym idzie – zwiększenia ciśnienia tętniczego. Niewydolność nerek. Druga (co do częstości) przyczyna nadciśnienia u kotów, występująca u 61% pacjentów. Jednym z ważniejszych mechanizmów wywołujących stan nadciśnienia jest wzrost oporu naczyniowego, będący skutkiem zmian kompensacyjnych, zachodzących w nerkach (zwężenie naczyń krwionośnych, retencja wody i sodu). Nadczynność kory nadnerczy. U kotów relatywnie rzadziej spotykana niż u psów. Na skutek nadmiernego wydzielania glikokortykosteroidów dochodzi do zwiększonego wydzielania katecholamin, a to z kolei uruchamia kaskadę hormonalną. W efekcie dochodzi do rozwoju nadciśnienia. Inne jednostki chorobowe, w przebiegu których dochodzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego krwi u kotów to: cukrzyca, akromegalia, guz chromochłonny. Jak widać, wysokie ciśnienie tętnicze u kota nie jest zwykle stanem, które pojawia się „znikąd”. U niewielkiego procenta naszych kocich pacjentów rzeczywiście ma charakter idiopatyczny i po wykluczeniu ewentualnych chorób ogólnoustrojowych stwierdza się jego pierwotne tło. U większości kotów z reguły jednak nadciśnienie towarzyszy innym chorobom. Niezmiernie istotne jest, by w przypadku zdiagnozowania jakiejkolwiek z powyższych chorób, wykonać badanie tętniczego ciśnienia krwi i odpowiednio wspomóc terapię podstawową. To przyczyni się nie tylko do lepszych efektów leczenia, polepszenia samopoczucia kota, ale i zminimalizuje ryzyko rozwinięcia się groźnych powikłań narządowych. Konsekwencje kliniczne i objawy nadciśnienia u kota Apatia i szybkie męczenie się mogą wskazywać na nadciśnienie u kota” src=”https://cowsierscipiszczy. Pl/wp-content/uploads/2017/02/nadcisnienie-kota-objawy. Jpg” alt=”apatia i szybkie męczenie się mogą wskazywać na nadciśnienie u kota” width=”800″ height=”566″ data-wp-pid=”3689″ /> apatia i szybkie męczenie się mogą wskazywać na nadciśnienie u kota Postępująca przewlekła choroba nerek Wiemy już, że w przebiegu niewydolności nerek często dochodzi do nadciśnienia. Jednakże może być także odwrotnie. Na skutek permanentnego podwyższenia ciśnienia skurczowego powyżej 160 mmHg dochodzi do uszkodzenia kłębuszków nerkowych oraz zmniejszenia liczby czynnych nefronów. W moczu pojawia się białko, a we krwi wzrasta poziom mocznika oraz kreatyniny. Klinicznie kot pokazuje objawy zwiększonego pragnienia oraz wielomoczu. Na skutek podwyższenia parametrów nerkowych u kota dochodzi do spadku apetytu, czemu towarzyszy apatia. Mogą pojawić się wymioty u kota. Powikłania w układzie sercowo-naczyniowym. W przebiegu utrwalonego nadciśnienia dochodzi do kompensacyjnego przerostu mięśnia lewej komory. Serce próbuje zaadaptować się do warunków zwiększonego ciśnienia, ulegając hipertrofii, co jednak skutkuje: zmniejszeniem objętości wyrzutowej, możliwymi zaburzeniami rytmu serca, spadkiem wydolności serca. Właściciel obserwuje u swojego kota: apatię, spadek apetytu, męczliwość, może pojawić się duszność lub inne objawy niewydolności serca. Retinopatie Jeden z najwcześniej stwierdzanych objawów nadciśnienia i najczęstszy w związku z tym motyw konsultacji. Przewlekłe nadciśnienie może doprowadzić do uszkodzenia oczu – widoczne mogą być: wylewy krwi do siatkówki, ciała szklistego albo komory przedniej oka, odklejenie i zanik siatkówki, obrzęk siatkówki, zapalenie okolic naczyń krwionośnych, poskręcanie naczyń siatkówki, jaskra. Najczęściej obserwowanym przez właściciela objawem jest nagła utrata wzroku (związana z wylewem krwi do siatkówki i jej odklejeniem). Powikłania neurologiczne Gdy mechanizmy autoregulacyjne organizmu nie są w stanie sprostać skutkom przewlekle podwyższonego ciśnienia krwi, może dojść do krwotoku naczyniowo-mózgowego lub obrzęku mózgu. W takich sytuacjach pojawiają się objawy neurologiczne, jak: skręt głowy, depresja, drgawki, napieranie głową na przeszkody itp. Objawy takie pojawiają się najczęściej u kotów z ciśnieniem skurczowym przewyższającym 300 mmHg. Długotrwałe nadciśnienie wpływa na stan naczyń krwionośnych, i o ile te większe – duże i grube tętnice – jeszcze sobie z nim jakoś „radzą”, o tyle te najdrobniejsze – naczynia włosowate – ulegają zniszczeniu. Dlatego właśnie zmiany najczęściej dotyczą narządów zaopatrywanych przez obfitą sieć naczyń włosowatych: nerki, oczy, mózg. Wskazania do badania ciśnienia u kotów Nadciśnienie tętnicze u kotów oraz wszelkie sytuacje kliniczne, które mu towarzyszą stanowią pewnego rodzaju błędne koło patofizjologiczne. Zaistnienie jednego z tych stanów może prowadzić do pojawienia się kolejnego, co w efekcie skutkuje poważnymi zmianami narządowymi i/lub układowymi. Dlatego pomiar ciśnienia krwi powinien być standardową i szeroko dostępną metodą diagnostyczną, znajdującą zastosowanie zwłaszcza u pacjentów predysponowanych do pojawienia się nadciśnienia. Kiedy zalecam wykonanie pomiaru ciśnienia krwi u kota? Kiedy warto wykonać pomiar ciśnienia krwi u kota? Z całą pewnością najlepiej jest zdiagnozować nadciśnienie, zanim jeszcze pojawią się objawy ogólnoustrojowe, czyli kontrolne pomiary ciśnienia krwi przeprowadzać u kotów z grupy ryzyka: U wszystkich pacjentów z chorobami ogólnoustrojowymi, takimi jak: niewydolność nerek, nadczynność tarczycy, nadczynność kory nadnerczy, guz chromochłonny, cukrzyca, choroby serca, choroby oczu: silne osłabienie widzenia, krwotok do przedniej komory oka, odklejenie siatkówki, jaskra. U kotów starszych (powyżej 10-go roku życia). U kotów otyłych. Rutynowe badanie ciśnienia krwi powinno być również przeprowadzane u pacjentów, u których stwierdza się następujące objawy kliniczne: objawy neurologiczne: drgawki, dreszcze, zawroty, dezorientacja, oczopląs, kręcenie w kółko, napieranie głową na przeszkody, silne osłabienie, znaczny spadek aktywności kociaka, krwawienie z nosa, mocno zaczerwienione i gorące uszy (bez uchwytnej przyczyny), wylewy krwawe, krwawienia, krew w moczu, pękanie naczyń i wylewy krwi do oka, nienaturalne podniecenie, wydawanie dziwnych odgłosów, świadczących o pobudzeniu, duszności, szybkie męczenie się. Wskazaniem do pomiaru ciśnienia krwi są także wszelkie zabiegi chirurgiczne wykonywane w znieczuleniu. Monitoring polega na okresowym (co kilka minut) pomiarze ciśnienia i zapisywaniu otrzymanych wartości. Monitoring ciśnienia krwi u kota Zawsze po stwierdzeniu nadciśnienia u kotów należy dążyć do ustalenia przyczyny jego występowania. Jeśli jest to choroba ogólnoustrojowa, leczenie nadciśnienia u kota powinno przebiegać dwutorowo: Terapia choroby podstawowej (np. nadczynności tarczycy). Leczenie nadciśnienia. Należy regularnie kontrolować ciśnienie krwi, ponieważ często po okiełznaniu choroby wywołującej, ciśnienie normalizuje się. W przypadku niemożności zidentyfikowania przyczyny nadciśnienia, wprowadza się terapię objawową. Kiedy leczyć nadciśnienie u kota? U każdego kota ciśnieniem skurczowym > 200 mmHg lub rozkurczowym > 120 mmHg, niezależnie od objawów klinicznych. U kotów z ciśnieniem krwi przekraczającym 160/100 mmHg, u których występują nieprawidłowości (np. zmiany w siatkówce, przewlekła choroba nerek), które mogą być wywołane lub nasilane przez utrzymujące się nadciśnienie tętnicze. Kontrowersje nadal dotyczą tzw. szarej strefy – czyli koty, u których ciśnienie jest umiarkowanie podwyższone (> 160/100 mmHg), ale nie występują objawy kliniczne związane z nadciśnieniem ogólnoustrojowym. Niektórzy lekarze wprowadzają wtedy leczenie, inni jeszcze nie. Koty bez objawów klinicznych i delikatnie podwyższonym ciśnieniem (120-160/80-100 mmHg) nie wymagają leczenia. Nadciśnienie u kota leki Farmakologiczne leczenie nadciśnienia u kota Zasadniczym celem leczenia farmakologicznego jest zminimalizowanie ryzyka komplikacji narządowych, ograniczenie szkodliwego wpływu mechanizmów adaptacyjnych i – w miarę możliwości – wycofanie zmian zaistniałych wskutek działania nadciśnienia. U kotów stosowane są następujące grupy leków: Inhibitory konwertazy angiotensyny (benazepryl, enalapryl). Powodują rozszerzenie naczyń obwodowych oraz wzrost wydalania sodu i wody z organizmu, zmniejszając w ten sposób opór obwodowy. Antagoniści wapnia (amlodypina) – powodują obniżenie całkowitego oporu obwodowego, a amlodypina jest skuteczna jako pojedynczy lek u kotów. Jest ona lekiem z wyboru stosowanym u kotów (z dodatkiem benazeprilu, jeśłi występuje choroba nerek). Beta-blokery (atenolol). Nasilają działanie obniżające ciśnienie, poprzez zmniejszenie pojemności minutowej serca oraz uwalnianie reniny. Stosowanie atenololu jest wskazane w nadczynności tarczycy u kotów oraz w nadciśnieniu pochodzenia nerkowego. Antagoniści aldosteronu (spironolakton) – lek moczopędny oszczędzający potas. Alfa-blokery (prazosyna) – stosowane w celu rozszerzenia naczyń obwodowych. Diuretyki tiazydowe (hydrochlorotiazyd) – zmniejszają objętość minutową serca oraz opór naczyniowy. Często podawane jako leki pierwszego rzutu u ludzi, natomiast u zwierząt mogą powodować poważne obniżenie stężenia potasu w surowicy. Diuretyki pętlowe (furosemid) – leki moczopędne, przeciwdziałają zatrzymywaniu wody i sodu w organizmie. Furosemid zalecany jest u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek. Leczenie nadciśnienia u kota nie należy do najłatwiejszych. Czasami odpowiedni efekt uzyskuje się dopiero po ustaleniu optymalnej dawki, czy wprowadzeniu nowych leków. Nadciśnienie związane z chorobą nerek często wymaga dożywotniego podawania medykamentów, z kolei to występujące przy nadczynności tarczycy lub nadczynności kory nadnerczy może ustąpić w ciągu 1-3 miesięcy przy skutecznym leczeniu przyczynowym. Należy pamiętać o skutkach ubocznych podawania leków, zwłaszcza moczopędnych. Możliwe jest odwodnienie, spadek ciśnienia krwi poniżej norm fizjologicznych, a także pogłębienie mocznicy. W przypadku długotrwałego podawania diuretyków pętlowych może wystąpić hypokaliemia (spadek poziomu potasu), dlatego też u wszystkich kotów z przewlekłą choroba nerek należy regularnie kontrolować stężenie potasu i kreatyniny w surowicy. Odpowiedni dobór leków i staranne opracowanie dawek zwykle zapewniają osiągnięcia ciśnienia skurczowego do 180/120 mmHg. Tacy pacjenci powinni być często i skrupulatnie monitorowani, a leczenie przeciwnadciśnieniowe zwykle stosuje się już do końca życia pacjenta. Podsumowanie Wysokie ciśnienie u kota może być objawem poważnej choroby Nadciśnienie tętnicze jest dość częstym problemem klinicznym, stwierdzanym zwłaszcza u kotów starszych, jednak często jeszcze bagatelizowanym. Znajomość objawów towarzyszących nadciśnieniu, jego szybkie zdiagnozowanie i wprowadzenie odpowiedniego leczenia nie tylko znacznie poprawia terapię choroby pierwotnej, ale także zmniejsza ryzyko powikłań narządowych. Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu wiesz już jak zmierzyć ciśnienie u kota, jakie są najczęstsze przyczyny nadciśnienia tętniczego u kotów i jak leczy się nadciśnienie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat objawów, profilaktyki i karmy dla kotów z nadciśnieniem opublikuj teraz pytanie pod artykułem – odpowiem tak szybko jak to możliwe.
. 400 23 223 623 62 93 767 791

dziwne oczy u kota